De weerbaarheidscursus die wat anders uitpakte
Week 47
Een lerares nam deel aan een driedaagse Rots- en Watertraining. De training had (onder meer) als doel docenten van basisscholen en middelbare scholen te leren om deze weerbaarheidscursus aan jongeren te geven. De training vond plaats onder leiding van een cursusleider.
Een van de onderdelen van deze cursus was de oefening Sterk weglopen die in paren moest worden gedaan. Doel was te leren hoe je een confrontatie uit de weg kon gaan. De ene cursist moest op de ander afstappen en hem hard tegen de schouder of borst te duwen. De ander moest dan soepel met die kracht mee naar achteren lopen terwijl hij de ander rustig aan bleef kijken. Hij zou die duw dan met zijn lichaam absorberen en als hij dan tot stilstand kwam na enkele seconden rustig weglopen.
De lerares startte deze oefening met een medecursist. Maar deze duwde de lerares zo hard dat zij ten val kwam, twee polsen brak en letsel aan haar stuitje opliep.
Is de medecursist hiervoor aansprakelijk?
Allereerst oordeelde het Hof dat hier geen sprake was van een sport-en-spelsituatie waarbij geldt dat enig risico voor letsel bij voorbaat door de deelnemers is aanvaard. De deelnemers aan de training waren allen professionals die wilden leren hoe ze bepaalde oefeningen met hun leerlingen kunnen doen. Het doel van de training was dus niet dat de deelnemers fysiek met elkaar wedijverden of elkaar fysiek uitdaagden zoals het geval is bij een sport. De oefeningen konden ook niet als een spel worden gekwalificeerd. Er was ook geen sprake van een speelse sfeer. Deze oefening werd immers na zeer uitvoerig uitleg in een rustige setting uitgevoerd.
De lerares mocht er daarom van uitgaan dat de andere cursist deze oefening rustig zou uitoefenen volgens de voor de oefening gegeven instructies. De instructeur had de oefeningen meerdere keren voorgedaan en aan het einde van het voordoen ook gezegd: “Stop! Wees voorzichtig! In het algemeen duwen mannen te hard en in het algemeen duwen vrouwen te zacht.”
Aansprakelijk
Dit was niet te zien als een waarschuwing aan degene die was geduwd – die onderging de duw immers passief – maar juist als waarschuwing voor de duwer. Bovendien bleek dat de duw zo hard was dat getuigen verklaarden dat de lerares “door de lucht vloog” of ”voorbij kwam suizen”. De medecursist werd daarom aansprakelijk gesteld voor de schade van de lerares.
Dat de vrouw tijdens de oefening geen schoenen droeg maar skisokken leidde niet tot medeschuld. Er kon niet hard gemaakt worden dat er een causaal verband bestaat tussen het letsel en het niet dragen van schoeisel.
