Deze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken. Dit doen wij om de website goed te laten functioneren, gebruik van de website te laten analyseren en om de gebruikerservaring te optimaliseren. U kunt deze cookies uitzetten via uw browser. Door op akkoord te klikken of door verder gebruik te maken van de website gaat u akkoord met de plaatsing van de cookies. Akkoord Meer informatie

9-2019

Loonsanctie en loonregres – het vervolg

Week 11-2019

Verzekeraars weigeren, in geval het UWV een loonsanctie heeft opgelegd en de werkgever het loon ook gedurende het derde verzuimjaar moet doorbetalen, veelal dat loon te vergoeden enkel en alleen omdat het UWV die loonsanctie heeft opgelegd.

BSA heeft in het verleden al een zaak samen met de verzekeraar via een artikel 96 Rv–procedure aan de rechter voorgelegd.

In die zaak hebben wij er toen bewust voor gekozen om in het verzoekschrift niet inhoudelijk in te gaan op de specifieke inhoud van de casus zelf, maar de vraag aan de rechter te beperken tot het juridische geschil zelf zulks met de bedoeling om een scherpe afbakening te bewerkstelligen over dat juridische geschil.

Helaas heeft de rechter dat niet zo opgelost en heeft deze geconcludeerd, nu er in het geheel niet is gesteld over de inhoud van de zaak zelf – dat de desbetreffende werkgever er niets aan kon doen dat zij moest doorgaan met het betalen van het loon – de causaliteit tussen de regresaanspraak van werkgever en het ongeval is komen te ontbreken. Tegen de betreffende beschikking werd geen beroep ingesteld, omdat de betreffende werkgever de kosten daarvan niet kon dragen.

Thans stappen we in een nieuwe zaak opnieuw naar de rechter. Deze keer met een dagvaarding, dus een geschil op tegenspraak.

Bijzondere in deze zaak is dat:
a) het UWV weliswaar een loonsanctie heeft opgelegd, maar zelf bij het toekennen meteen concludeert dat de beperkingen van mevrouw zodanig zijn dat zij niet in staat is om (passende) arbeid te vervullen en dat zij dat in de toekomst ook niet meer zal kunnen.
b) de verzekeraar zelf desgevraagd niet bereid was mee te denken over het re-integratietraject.
Daarnaast is het zo dat de betreffende mevrouw ten tijde van het derde verzuimjaar al de leeftijd bereikt had van 59 jaar en we weten allemaal wel hoe weinig bereid werkgevers zijn om mensen van die leeftijd een nieuwe kans op werk te bieden.

Verder hebben we in deze zaak de rechter gewezen op de wenselijkheid om ter zake van deze discussie die in heel schaderegelingsland speelt, prejudiciële vragen aan de Hoge Raad te stellen. Dan komt er meteen duidelijkheid over het recht ter zake en worden aanzienlijke proceskosten voor de werkgever bespaard.

Wij houden u van het vervolg op de hoogte.

Lees de uitspraak in pdf-formaat
Weten wat BSA voor u kan betekenen? Neem vrijblijvend contact op >

Hebt u vragen? Neem gerust contact op.