Met je zware vrachtwagen naar de kelder

Een zoon kocht van zijn vader een varkenshouderij en wilde daar een pluimveehouderij beginnen. Daarom moest het perceel eerst gesaneerd worden. Hij brak de voormalige varkensstallen af en groef de grond af. De onder de stallen gelegen kelders – voor de opslag van mest en water voor de varkenshouderij – waren nog niet allemaal gesloopt. Op het terrein lag op diverse plaatsen puin van de gesloopte bebouwing.

Naast de saneringswerkzaamheden was de zoon ook begonnen met nieuwbouw. Er was al een grote schuur gebouwd en voor die schuur stonden twee silo’s voor de opslag van diervoer. Ook was de woning van de zoon nog in aanbouw.

Toen werd er door zijn vaste leverancier diervoeder geleverd. Dit werd gebracht door een bulkwagen (truck met oplegger) waarin circa 32 ton diervoer zat. De chauffeur van de leverancier was nog niet eerder op dit terrein geweest.

Betonnen plaat

Vanaf de openbare weg reed hij het toegangspad naar het erf op. Dat deed hij anders dan de andere chauffeurs van dit bedrijf die dit terrein eerder hadden bezocht. Zij kwamen meestal achterwaarts het terrein opgereden.

De chauffeur draaide met de bulkwagen nog voor de silo’s naar rechts op een betonnen plaat. Daarna wilde hij achteruit, richting de silo’s rijden om het diervoer te lossen. Daarna zou hij weer vooruit het erf verlaten. Bij het manoeuvreren met de bulkwagen – die inclusief het voer circa 48 ton woog – over de betonnen plaat begaf een van de stalmuren onder de plaat het. De plaat zakte daardoor in. De wielen van de bulkwagen zakten naar rechts weg en de wagen kantelde. Hierbij ontstond schade aan de bulkwagen.

De betonnen plaat was een voormalige stalvloer die zich boven een mestkelder bevond. Bij het slopen van de stal had de zoon ervoor gekozen om de kelder met daarboven de stalvloer voorlopig in stand te laten. De plaat werd gebruikt als erfverharding, ook voor zwaar materieel. Naast de plaat lag zand en puin.

Uitspraak

De rechter deed de volgende uitspraak:

Waar de chauffeur de betonnen plaat c.q. de voormalig stalvloer was opgereden, was niet zichtbaar dat zich onder die plaat een kelder bevond. De betonnen plaat was ook niet herkenbaar als een onbegaanbaar stuk van het terrein. Integendeel. Naast de betonnen plaat lag weliswaar zand en puin maar de plaat zelf zag eruit als een erf- of terreinverharding en was ook als zodanig in gebruik: de vloer lag in een rijpad, niet verdiept of daar uitstekend. En daarop werd daadwerkelijk gereden, bleek ook wel uit bandensporen van zwaar materieel.

Het veevoer was al meerdere keren door deze leverancier geleverd en dus wist de zoon dat

het diervoer telkens met een grote en zware bulkwagen bij de silo’s werd afgeleverd. Van een besloten erf was geen sprake en dus moest de zoon er redelijkerwijs op bedacht zijn dat een chauffeur het rijpad zou volgen bij zijn rit naar of vanaf de silo’s.

Dat wordt niet anders omdat andere chauffeurs die diervoer hebben afgeleverd achterwaarts het toegangspad zijn opgereden en dit rijpad daarom niet hebben gebruikt. Redelijkerwijs mag in deze situatie niet worden verwacht dat de chauffeur bedacht had moeten zijn op de mogelijkheid dat onder de betonnen plaat c.q. voormalige stalvloer een kelder aanwezig was. Nu het mogelijk is gebleken dat de vloer is verzakt en de bulkwagen daardoor is gekanteld, moet worden aangenomen dat de vloer het gewicht van de wagen niet kon dragen.

De keldervloer is gebrekkig omdat de zoon deze liet gebruiken als rijpad voor zwaar materieel terwijl deze daartoe kennelijk niet geschikt was. Bovendien had de zoon op eenvoudige wijze en tegen geringe kosten kunnen waarschuwen om dit gedeelte van het terrein niet met zwaar materiaal te berijden. Het pad had afgezet kunnen worden met een rood-wit lint of alleen voor slopers vrijgehouden kunnen worden met een waarschuwingsbord. Ook had bij het toegangshek een bord geplaatst kunnen worden waarbij chauffeurs van zwaar materiaal werden gewezen op het gevaar bij het verlaten van het toegangspad dan wel specifiek voor het gebruik van het rijpad.

De betonvloer met de daaronder gelegen kelder voldeed dus niet aan de veiligheidseisen die men aan een erfverharding op een agrarisch bedrijf dat wordt bezocht door zwaar verkeer mocht stellen. De zoon werd daarom aansprakelijk gesteld voor de schade aan de bulkwagen.