Ook loonverhaal ingeval van shockschade
Uitgangspunt bij de letselschade is dat je aansprakelijk bent voor het letsel dat je hebt toegebracht aan iemand die je bij dat ongeval hebt direct was betrokken. Door de jurisprudentie is dat vervolgens uitgebreid met de aansprakelijkheid voor shockschade: schade bij iemand die zelf niet direct bij het ongeval letsel heeft opgelopen.
Als iemand bij waarneming van een ongeval of bij de directe confrontatie met de ernstige gevolgen ervan een ernstige shock krijgt, heeft deze recht op vergoeding van immateriële schade, als deze confrontatie althans leidt tot geestelijk letsel. Dit kan zich met name voordoen indien iemand tot wie de getroffene in een nauwe effectieve relatie staat bij het ongeval werd gedood of gewond. Het moet dan gaan om een rechtstreekse confrontatie met de omstandigheden waaronder het ongeval heeft plaats gevonden, Dat kan ook plaats vinden (kort) nadat de gebeurtenis heeft plaats gevonden (Taxibus-arrest).
Op 16 december 2015 heeft de Rechtbank Rotterdam (2015:9882) een interessante uitspraak gedaan m.b.t. deze shockschade.
Moeder en dochter fietsen samen langs een rijbaan wanneer ze worden aangereden door een vrachtwagen met aanhanger. Het dochtertje overlijdt, de moeder raakt ernstig gewond en wordt hierdoor blijvend invalide. Ongeveer 5 minuten nadat beiden zijn afgevoerd naar het ziekenhuis komt vader op de plaats van het ongeluk aan. Hij ziet de bebloede lakens waarmee zijn dochter eerder was afgedekt en ook enkele stoffelijke resten. De politie deelt hem ter plaatse mede dat zijn dochter is overleden en zijn vrouw zwaar gewond is geraakt.
De man ontwikkelt een posttraumatische stressstoornis en een depressie. De PTSS is volgens de medische experts duidelijk veroorzaakt door de directe confrontatie. Twee jaar later wordt de man afgekeurd en krijgt de man een WIA uitkering via het UWV.
De zaak voldoet volgens de rechter aan de voorwaarden van het hierboven vermelde Taxibus arrest dus de man heeft aanspraak op vergoeding van shockschade.
In deze procedure trad het UWV naast de vader op als eisende partij met een regresvordering ter zake van de Wia uitkering.
Tot dusver werd aangenomen dat de uitbreiding van aansprakelijkheid tot shockschade enkel betrekking had op een vordering van degene, die die confrontatie had ondergaan.
Dat stelde ook de verzekeraar in deze zaak. De Hoge Raad had in het Taxibus-arrest niet bedoeld de belangen te beschermen van regresnemers als het UWV. De Hoge Raad heeft het immers over de aantasting van iemand in persoon en over natuurlijke personen die in een affectieve relatie staan tot de overledene.
Deze redenering volgt de rechtbank niet. Het UWV heeft o.g.v artikel 99 WIA een regresrecht op de aansprakelijke partij die aansprakelijk is voor de gevolgen van door zijn schuld veroorzaakte arbeidsongeschiktheid. Er is geen enkel aanknopingspunt in de wettelijke regeling en in het Taxibus arrest dat deze bepaling niet zou gelden in het geval van shockschade. Nu de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van de PTTS, die een gevolg is van (het waarnemen van de gevolgen van) de aanrijding komt het UWV dus regresrecht toe.
Deze uitspraak houdt ook in dat dan werkgevers in dergelijke gevallen loonregres toe komt.
NB: De uitspraak geeft nog op een tweede punt een uitbreiding. De Rotterdamse rechter stelt ook dat noch uit het Taxibusarrest noch uit het wettelijk systeem van het schadevergoedingsrecht volgt dat schadevergoeding in dit geval beperkt is tot enkel immateriële schade. Dus de materiële schade van de man komt ook voor vergoeding in aanmerking.
NB2: Afwachten of verzekeraar in hoger beroep gaat.
Weten wat BSA voor u kan betekenen? Neem vrijblijvend contact op >