Deze website maakt gebruik van cookies en daarmee vergelijkbare technieken. Dit doen wij om de website goed te laten functioneren, gebruik van de website te laten analyseren en om de gebruikerservaring te optimaliseren. U kunt deze cookies uitzetten via uw browser. Door op akkoord te klikken of door verder gebruik te maken van de website gaat u akkoord met de plaatsing van de cookies. Akkoord Meer informatie

“IK HAD ECHT HET IDEE VAN: HIER GAAT IETS HELEMAAL NIET GOED.”

Ton was betrokken bij een heftige botsing op de A27. Met een hersenschudding en nekklachten tot gevolg. Gelukkig kon BSA de schadeafhandeling overnemen toen Ton nog lang niet in orde was. Ton wil het heel graag afsluiten. Zijn hersenschudding is hij kwijt maar zijn nekklachten nog niet.

Ik was 6 november onderweg op de A27 richting Breda. Dat heb ik altijd al een rotweg gevonden. Er wordt hard gereden, het is smal, het is druk, er zitten een paar van die bruggen in die je oponthoud geven. Het was omstreeks 6 uur, donker, nat en heel druk. Er was een spookfile. Ik moest remmen. Ik hou altijd genoeg afstand. Dus ik stond ruim op tijd stil met nog ruim genoeg afstand voor me. Maar degene achter me reageerde te laat of zat niet op te letten. Op het moment dat ik afremde, keek ik in m’n binnenspiegel en zag ik ‘m aankomen. Ik wist meteen: “Dit gaat niet goed.”

Nog een klap
Het ging allemaal heel snel. Hij ging er echt in volle vaart op. Hij wilde me nog wel ontwijken dus hij heeft me niet vol op de achterkant maar rechts op de achterkant geraakt. Omdat hij naar rechts draaide – hij gooide zijn stuur naar rechts – stootte ik naar voren. En hij kwam rechts van mij omdat zijn wielen naar rechts stonden. Maar zijn voorwielophanging was aan één kant afgebroken dus hij raakte in een slip. En toen kwam hij ook nog een keer van rechts tegen me aan, bij mijn voorwiel. Dus toen kreeg ik nog een klap. Dat was wel eng hoor. Want het was donker en een van de eerste gedachten die ik had was: “O jee, wat gaat hier nog meer achteraan komen?”

Angstig moment
Ik heb nog steeds last van de linkerkant van mijn nek. Ik ben omhoog gedrukt uit mijn stoel en met mijn hoofd tegen het vrij lage plafond van mijn auto aangedrukt. En toen heeft m’n nek een knik gemaakt of zoiets. In ieder geval heeft mijn nek een optater gekregen. Het was een angstig moment. Ik heb ook nog wel een tijdje in de auto gezeten voordat ik eruit gehaald werd. Want er was nog een derde partij: een Nissan Micra die weer op de auto is gereden die mij achterop reed. De auto die mij raakte was een Landrover Discovery. Vandaar dat die klap zo hard was. Zo’n Landrover is 2.500 kilo. En hij reed toch al gauw ergens tussen de 70 en de 100. Dus dat was een hele dreun.

Ik had uiteindelijk een hersenschudding en nekklachten. Die hersenschudding werd al geconstateerd toen ik in een ambulance werd onderzocht. Toevallig zaten er in de file achter ons twee militaire artsen. We waren daar in de buurt van Gilze-Rijen. De ene is naar de mevrouw in de Nissan gegaan en de andere naar mij. Op dat moment was het niet heel lekker met mij. Zij is gebleven totdat de tweede ambulance kwam want zij wilde niet dat ik er uitkwam. Zij wilde die verantwoordelijkheid niet nemen. Zij heeft mij wel onderzocht voor zover dat mogelijk was in een auto.

Hersenschudding
Die tweede ambulance kwam veel later. Pas na een half uur, drie kwartier. En toen ben ik dus in die ambulance onderzocht. Een hersenschudding. En dat komt er dan eigenlijk de volgende dag pas uit. Wollig in je hoofd, een enorme hoofdpijn. Je wordt in één keer doodziek. Totaal geen licht meer kunnen verdragen, heel erg veel overgeven… Verschrikkelijk! Ik had toen ook echt het idee van: Hier gaat iets helemaal niet goed! Ik heb toen een of andere tranquilizer gehad. Maar ik gooide er alles weer uit. Dat was naar. En ja, toen een aantal weken gewoon thuis. Hoofdpijn, heel veel hoofdpijn. En die nek was helemaal stijf.

Ik ben toen in contact gekomen met Daniëlle Valstar van BSA. Zij heeft in feite die rechtsbijstand voor mij geregeld. Het was voor mij heel even verwarrend wat ze nou precies voor mij kon betekenen. Maar ja, ik was er in die tijd ook niet heel fijn aan toe. Maar de afhandeling is heel netjes geweest. Ik heb een vorstelijke vergoeding gekregen waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Dat vind ik niet erg natuurlijk. Ik kreeg zelfs een vergoeding voor het feit dat ik huishoudelijk werk niet heb kunnen doen. Die vergoeding is dan voor mijn vrouw want die heeft dat overgenomen. Ik kon niet zo veel.

Stijve nek
Ik heb heel lang forse hoofdpijn gehad en ben blij dat dat nu weg is. Dat was echt een belemmering voor normaal functioneren. Die nek is nog steeds stijf. Ik merk het als ik in de auto zit. Als ik mijn hoofd naar links of naar rechts moet draaien dan trekt dat. Niet fijn! Ik kom ook niet zo ver als ik normaal zou komen. Maar ja weet je, het is afgehandeld.

Op een gegeven moment dacht ik: “Laten we het alsjeblieft afhandelen!” Maar ik ben er nog steeds niet klaar mee. Ik kreeg nu weer een mail van de verzekering van de leasemaatschappij. Die tweede klap is nooit op het schadeformulier terecht gekomen. Dat schadeformulier is ingevuld door die man in die Landrover. Ik heb daar mijn handtekening onder gezet. Ja, ik ben daar gewoon niet bij geweest in feite. En nu begint die verzekeringsmaatschappij opeens van: “Maar er was toch ook nog een tweede schade aan de zijkant van de auto?” We zijn meer dan een half jaar verder! Ik heb het hartstikke druk door covid-19. Wij hebben daar heel veel extra werk aan. En dan komen zij nu nog met die vraag. Ik heb er gewoon helemaal geen zin meer in. Ik wil er een streep onder.

Loslaten
Ik heb Daniëlle nooit in het echt gezien maar haar toon was plezierig. We hebben wel een paar keer telefonisch contact gehad en mailcontact. Op een gegeven moment had ik het gevoel: Ze haalt het uit mijn handen. Ik kan het loslaten. Als je niet fit bent, is dat wel prettig. En ze was plezierig. En qua opbrengst heeft ze me natuurlijk positief verrast. Ondanks dat je niet in orde bent, komt er toch wel heel veel op je af. Daar heeft Daniëlle een heel stuk van weggehaald. Dat vond ik toch wel erg fijn.

Ik heb nog wel steeds fysiotherapie en dat blijf ik ook houden. In de afhandeling is daar een bedrag voor opgenomen. Ik kan daar dus nog een half jaar mee door. Ach, ik kan er mee leven hoor. Het is niet zo dat ik zwaar gehandicapt ben. Het is niet fijn maar ik ben weer aan het sporten. Ja, door corona nu weer even niet natuurlijk. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het allemaal beter wordt.

Meer verhalen? Onze klanten vertellen>

Weten wat BSA voor u kan betekenen? Neem vrijblijvend contact op >