“IK LOOP DE REST VAN MIJN LEVEN NU MET EEN HULPHOND ROND”

Ik werkte bij de verkeerspolitie Rotterdam en wij hadden een AWR-controle. Opeen gegeven moment naaide een vent er tussenuit. Dat werd een achtervolging door Rotterdam. Uiteindelijk reed hij een straat in en daar stond hij. Ik stond daarachter met mijn motor. Toen heeft hij de auto in zijn achteruit gezet en heeft hij mij van mijn politiemotor afgereden. Hij wist zijn auto om te draaien en toen ben ik onder zijn auto terecht gekomen.

Ik loop de rest van mijn leven nu met een hulphond rond omdat ik er PTSS aan over heb gehouden. Ik heb last van herbelevingen, nachtmerries. Niet alleen van deze gebeurtenis maar het is wel de hoofdzaak. Als ik naar een winkel ga, vind ik het niet zo prettig als mensen van achteren in mijn nek lopen te hijgen. Winke creëert dan een vrije ruimte om mij heen zodat ik vrij en rustig mijn boodschappen bij elkaar kan zoeken. Als ik ’s nachts herbelevingen krijg van het ongeluk dan maakt zij mij wakker waardoor ik veel meer nachtrust krijg. Ja, er ligt daar voor 20.000 euro achter in de auto. Dat is ze zo ongeveer waard.

Gelukkig kwam ik terecht bij Hans Bout van BSA. Toen ging het hele proces opeens heel snel. Daar krijgt hij echt een dikke 10 voor. Echt wel! Hans heeft me alles uit handen genomen. Hij heeft heel goed voor me gezorgd en dat heeft me veel rust in mijn hoofd gegeven. Ik heb echt het gevoel dat Hans zich als eerste en enige hard gemaakt heeft voor mijn zaak. Ik was ook heel blij met het resultaat.

Dagbesteding

Ik heb rust nu. Het boek is dicht. Ik ben bezig met andere dingen. Ik zoek het plezier weer een beetje op. Dus wat dat betreft heb ik heel veel rust gekregen. Ik ben helemaal afgekeurd. Ik doe een dagbesteding. Ik ben aan het zoeken wat ik binnen mijn eigen kunnen en kennen kan. Want de hele dag thuiszitten dat is niks. Dat doe ik nu met heel veel plezier. Ik had schade door die automobilist maar had ook nog wat schade uit de tijd dat ik bij defensie heb gewerkt. Allebei hebben ze de materiële en immateriële schade vergoed. Daarbij heeft Defensie zelfs gezegd: “We moeten nog zorgen voor je dus we gaan een dagbesteding creëren voor je.” En daar zit ik nu. Als ik zin heb en ik heb tijd en het barst in mijn hoofd dan zit ik op de kazerne en doe daar allerlei dingen. ’s Middags om een uur of 1 of 2 stop ik er meestal mee en dan ga ik een uur of anderhalf uur sporten en dan zit mijn dag erop.

Ik ben vijf keer uitgezonden geweest. In 1992 ben ik begonnen. In 1993 ben ik voor mijn eerste uitzending weggegaan. Ik was toen nog maar 20. In 1995 had ik mijn tweede uitzending, in 1997 mijn derde, in 1999 mijn vierde en in 2000 heb ik de vijfde gehad. Allemaal Bosnië en Kosovo. Ik heb er een paar in het blauw gedaan en een paar in het groen. En toen ben ik weggegaan naar de politie.

Als iemand mij vraagt over letselschadeafhandeling zeg ik meteen: Ga maar naar BSA. Ik vind Hans een heel pragmatisch mens. Heel duidelijk en dat is zeker iets dat mensen zoals ik – met heel weinig vertrouwen in mensen en die het lastig vinden om zich aan iemand over te geven – nodig hebben. Dan is het fijn dat er iemand staat die zegt: “Luister! Ik ben je advocaat en ik ga nu dit en dit en dit doen want dit en dit en dit kan echt niet en dat gaat hem ook niet worden.”