Roepen dat je weg gaat is geen overdracht

Gevangenisbewaakster: overdracht toezicht cellengang door roepen dat je weg gaat is geen overdracht. Ernstig plichtverzuim en terecht ontslag.

ECLI:NL:CRVB:2016

Complexbeveiligster op detentiecentrum heeft haar afdeling verlaten en deze onbeheerd heeft achtergelaten. Hierbij heeft zij een gedetineerde de mogelijkheid geboden zich zonder toezicht te begeven in ruimtes die voor gedetineerden verboden zijn. Voor het detentiecentrum is onacceptabel dat de gedetineerde zich zonder toezicht vrij kon begeven op de afdeling, toegang had tot de teamkamer waar de rapportages en de privé-eigendommen van collega’s liggen en passanten zonder toezicht zijn achtergelaten.

Zij wordt als disciplinaire straf ontslagen en vecht dit ontslag aan.

CRvB: Argument tegen het ontslag is dat zij gedurende die dienst weliswaar verantwoordelijk was voor een bepaalde cellengang (afdeling) en dat zij tijdens die dienst de afdeling diverse malen heeft verlaten, maar dat zij bij het verlaten van de afdeling het toezicht aan een collega had overgedragen.

Dat overdragen bestond uit het roepen dat ze weg ging. Verder weet mevrouw niet meer tegen wie zij dat heeft gezegd, dat er toen wel een medewerker op de afdeling aanwezig was maar dat zij niet meer weet wie dat was. Op de vraag of zij, toen zij van de afdeling wegging, haar taken bewust heeft overgedragen, heeft zij geantwoord dat zij dat niet, althans niet persoonlijk, heeft gedaan, dat zij de afdeling wel gevoelsmatig heeft overgedragen, maar niet meer weet aan wie. Uit deze verklaring leidt de Raad af dat van een afspraak van appellante met een collega om tijdens haar afwezigheid haar taken over te nemen geen sprake is geweest. Misschien heeft appellante bij het verlaten van de afdeling wel geroepen dat zij wegging en was er op dat moment een collega aanwezig, maar dat is onvoldoende om van een overdracht van taken te spreken.

Door op de afdeling waarvoor zij blijkens het dienstrooster verantwoordelijk was, te verlaten zonder haar taken aan een collega over te dragen, is mevrouw de haar opgelegde verplichtingen niet nagekomen, zodat sprake is van plichtsverzuim. Ook al is niet uitgesloten dat op het moment dat mevrouw de afdeling verliet daar nog een collega aanwezig was, dan nog mocht zij er niet op vertrouwen dat gedurende haar afwezigheid haar taken ook zonder overdracht door die collega zouden worden waargenomen. Ook de omstandigheid dat zij de afdeling heeft verlaten om elders binnen het gebouw mee te helpen gedetineerden te verplaatsen, betekent niet dat van plichtsverzuim geen sprake is. Op grond van het dienstrooster was het immers de verantwoordelijkheid van appellante om de afdeling waar zij dienst had, niet onbeheerd en zonder toezicht achter te laten.

Op grond hiervan was de minister op grond van artikel 80, eerste lid, van het ARAR bevoegd appellante een disciplinaire straf op te leggen.

Gezien de ernst van het plichtsverzuim kan de opgelegde straf van ontslag niet als onevenredig worden beschouwd. Daarbij weegt zwaar dat mevrouw als complexbeveiliger tewerkgesteld was in een detentiecentrum en werkzaam was op een afdeling waar zogeheten passanten konden worden ingesloten. Z heeft zich onverantwoordelijk gedragen door de afdeling onbeheerd achter te laten. Voorts heeft zij een onaanvaardbaar veiligheidsrisico genomen. Gedurende haar afwezigheid heeft een gedetineerde zonder toezicht op de afdeling rondgelopen en de kans gehad de teamkamer te betreden waar de rapportages en de privé-eigendommen van collega’s van appellante liggen. Zij heeft door haar gedrag het in haar te stellen vertrouwen in ernstige mate geschonden en aldus het eigen aanzien en het aanzien van DV&O schade toegebracht. De financiële gevolgen van het ontslag voor appellante maken niet dat de opgelegde disciplinaire maatregel onevenredig is.

Het ontslag is dus terecht.

Weten wat BSA voor u kan betekenen? Neem vrijblijvend contact op >