Uitspraak van de week

De algemene jurisprudentie over stilstaan op de weg houdt in dat een bestuurder van een auto voldoende afstand moet houden om tijdig tot stilstand te komen als een auto voor hem stopt. Op een autosnelweg is dat anders, zoals ook uit onderstaande uitspraak blijkt. Dat heeft te maken met de veel grotere snelheden waarmee op de autoweg aan het verkeer wordt deelgenomen. Niet alleen het stilstaan wordt dan beoordeeld, ook de bestuurder van de auto die tegen de stilstaande auto is gereden wordt beoordeeld om te kijken of zijn gedrag mede heeft bijgedragen aan het ontstaan van het ongeval. Dat blijkt in deze zaak het geval, omdat er onvoldoende werd opgelet en onvoldoende werd geanticipeerd.

De vakanties zijn voorbij en veel van u zullen ook weer te maken hebben gehad met problemen met uw vlucht. Het zal u ongetwijfeld bekend zijn dat u in veel gevallen aanspraak kunt maken op een Europese compensatie. Luchtvaartmaatschappijen proberen veelal onder die schadevergoeding uit te komen. Hieronder drie recente uitspraken die uw aanspraak op die vergoeding weer duidelijker maken.

“De scholen zijn weer begonnen” is een van de bekendste campagnes van Veilig Verkeer Nederland. Voor schooljaar 2018-2019 is de campagne op maandag 20 augustus gelanceerd. Veilig Verkeer Nederland vindt dat vrachtwagenchauffeurs de komende weken schoolroutes moeten mijden om ernstige ongelukken met kinderen te voorkomen!

Ook als geldt dat aan de medische bevindingen over de beperkingen van een werknemer terecht de arbeidskundige opvatting is ontleend dat voor werknemer “geen passende functies in regulier betaalde arbeid te duiden zijn”, mag een werkgever in het kader van de Eigen Risico Ziektewet niet zonder meer elke re-integratieactiviteit achterwege laten. In individuele situaties kan van een werkgever ook in redelijkheid verwacht worden, dat hij beziet of de werknemer met behulp van scholing, training dan wel met een start van werkzaamheden op arbeid therapeutische basis bij zijn terugkeer naar de arbeidsmarkt kan worden begeleid.

Eerder schreven wij over het slapend houden van dienstverbanden en de compensatie van de transitievergoeding die verschuldigd is aan een zieke werknemers na twee jaar ziekte.

Als werkgever is het vaak tenenkrommend om geconfronteerd te worden met en werknemer die niet functioneert en frequent ziek is, waarbij de oorzaak ligt in de levensstijl van de werknemer. Daar is vaak geen andere oplossing voor te vinden dan dat de werknemer zijn levensstijl gaat veranderen.

De werkgever kan dat altijd faciliteren, maar mag dat niet afdwingen door middel van een dienstopdracht. Zoals uit bijgaande uitspraak blijkt, is dat een onaanvaardbare inbreuk op de persoonlijke levenssfeer en lichamelijke integriteit van de medewerker.

Met verwijzing naar mijn uitspraak van de week nummer 37 van 13 september 2017 breng ik een belangrijke brief van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport onder uw aandacht.

Er staan belangrijke veranderingen op til. Ik zal de ontwikkelingen dan ook op de voet volgen.

Lees de uitspraak in pdf-formaat
Weten wat BSA voor u kan betekenen? Neem vrijblijvend contact op >

Ook bij luchtvaartmaatschappijen komen problemen voor over de standplaats. In deze uitspraak concludeert de rechter dat die standplaats voor de medewerkster van Ryanair in Eindhoven ligt en dat de Nederlandse rechter daarom bevoegd is om van het geschil over de overplaatsing kennis te nemen.

Het is weer vakantietijd. Als u met de auto op reis gaat, wil ik u graag wijzen op de zogeheten ‘SVI’ (Schade Verzekering Inzittenden). Nadenken over “wat als mij/mijn gezin nu een ernstig ongeval overkomt” is nooit leuk, maar achteraf geconfronteerd worden met naast ernstig letsel ook nog eens een hoop kosten is helemaal niet leuk.

Wat als een werknemer op staande voet is ontslagen, hij het ontslag aanvecht, de kantonrechter stelt de werkgever het loon moet doorbetalen omdat het ontslag nietig is en vervolgens de werkgever in hoger beroep gaat? En als het Hof in hoger beroep de werkgever gelijk geeft en concludeert dat de werkgever de man terecht op staande voet heeft ontslagen? Is er dan toch nog op basis van de eerdere uitspraak van de kantonrechter een loondoorbetalingsverplichting voor werkgever voor de periode tussen ontslag en einddatum van de arbeidsovereenkomst? En komt bij vernietigbaar ontslag het niet toelaten tot arbeid dan voor risico van de werkgever?
De Hoge Raad legt haarfijn uit hoe dit juridisch in elkaar zit.